در مراسم نهایی این جشنواره که ساعت 16 روز شنبه 24 آذر در تالار فارابی دانشگاه هنر برگزار میشود، گروه تئاتر لیو نمایش خود را اجرا خواهد کرد و 6 پیام از استادان و مسئولان تئاتر به صورت تصویری پخش میشود.
جالب آنکه اجرای برنامه را 2 نفر از فعالان عرصه نمایش عروسکی- مریم معینی و حامد زحمتکش- برعهده دارند و قرار است علاوه بر معرفی برگزیدگان کانونهای تئاتر عروسکی شهرستان، از 2 کارگردان برگزیده شهرستانی نیز تقدیر شود. تقدیر از خبرنگار برتر جشنواره، معرفی برگزیدگان سایر بخشها و تقدیر از هما جدیکار از دیگر بخشهای مراسم امروز است.
ضمن اینکه 2 نمایش عروسکی نیز توسط علی پاکدست و مریم اقبالی اجرا میشود و بخشهایی از نمایش عروسکی دستهای خالی از کشور روسیه به صحنه میرود.
بینالمللی بودن
کنراد فردریک با نمایش مستر پانچ از کشور انگلستان یکی از میهمانان جشنواره امسال بود. فردریک از کارگردانان و عروسک گردانان حرفهای انگلستان است که توانسته با اجرای نمایش سنتی انگلستان، پانچ و جودی به شیوه بیکلام با همه مخاطبان خود در کشورهای مختلف ارتباط برقرار کند. این کارگردان علاوه بر اجرای نمایش مستر پانچ، کارگاههای آموزشی کارگردانی و عروسک گردانی حرفه ای نیز برگزار کرد.
اما این تنها بخش بینالمللی بودن جشنواره امسال نبود. علاوه بر کنراد فردریک، 5 گروه خارجی دیگر نیز به دانشگاه هنر آمدند و دانشجویان این فرصت را یافتند که از نزدیک با گروههای نمایش عروسکی روسیه، ایتالیا، چین و اندونزی آشنا شوند؛ نمایشهای دستهای خالی و منحصر بفرد از روسیه، بوراتینی و پرواز پرندهها از ایتالیا و رقص شیر از چین.
جالبتر اینکه نمایشگاهی از 50 عروسک نمایشهای سنتی کشور اندونزی نیز در ایام برگزاری جشنواره در نگارخانه هنر برپا بود.
عروسکی بودن
قسمت بهتر یا بهتر است بگوییم خلاقانهتر و آموزشیتر جشنواره امسال، اقدام مسئولان برای نمایش عروسکهای معروف کشورهای مختلف جهان بود؛ 110 عروسک از جمله کاسپر آلمانی، پتروشکای روسی، آراگوز مصری، قره گوز ترکیهای و... که دانشجویان رشته عروسکسازی دانشکده سینما تئاتر، با استفاده از اینترنت، طرحهایشان را تهیه کرده و ساختهاند.
همچنین طرح ماسک های سنتی آفریقا که توسط مسئولان در اختیار آنها گذاشته شد و به صورت ماسک درآمد و در نمایشگاه امسال توجه مخاطبان را به خود جلب کرد. خلاصه اینکه جشنواره امسال به معنای واقعی عروسکی بود.
دانشجویی بودن
امسال 13 نمایش عروسکی دانشجویی به بخش مسابقه و 5 نمایش عروسکی دیگر به بخش جنبی جشنواره راه یافت.
این 18 نمایش البته از شهرهای مختلف کشور بود، اما به شکل غمانگیزی بیش از همه، به دانشگاههای تهران مربوط میشد: 10 نمایش از دانشگاههای تهران و تنها 8 نمایش از کل دانشگاههای کشور.
این البته خیلی چیزها را نشان میدهد و چندان هم غیرعادی نیست، اما شاید بیش از آن هر چیز از تمرکز بیش از حد این هنر در پایتخت نشان داشته باشد.
با این وصف، بیش از هر چیز باید امیدوار باشیم در سالهای آینده، مسئولان با سپردن کار به دانشجویان شهرهای دیگر هم که شده، دانشجویی بودن جشنواره را افزایش دهند.
مثلا این پرسش، نخستین پرسشی است که به ذهن میرسد: چرا در ساخت عروسکهای کشورهای دیگر، تنها دانشجویان یک دانشگاه شرکت داشتهاند؟ آیا این امکان نبود دانشجویان دانشگاههای دیگر نیز بخشی از کار را برعهده بگیرند؟
و در حالت بهتر، آیا نمیتوان این بخش کار را به مسابقه گذاشت؛ مسابقهای که میان همه دانشگاههای کشور برگزار شود و در روز پایانی، به بهترین عروسکهای ساخته شده توسط دانشجویان یک دانشگاه جایزه تعلق گیرد؟